Ο παπάρας της τραπέζης της Ελλάδος

Είπα να διαβάσω μετά από τόσες μέρες το λόγο του Προβόπουλου στην 80η ετήσια συνέλευση των μετόχων τής τράπεζας, να δω αν εξυπηρετεί σωστά τα συμφέροντά μου. Είπε λοιπόν (ο επίσης (μαζί με το μάγκα υπουργό μας των Οικονομικών) από την αρχή της καριέρας του δημόσιος υπάλληλος - αλλά λάτρεις κι οι δυό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που τους πληρώνει αδρά για να παπαγαλίζουν τα συμφέροντας της) ότι η εθνική οικονομία έχει βελτιωθεί σημαντικά κατά το τελευταίο δεκάμηνο. Και ως παράγοντες που οδήγησαν σ' αυτή την βελτίωση, αναφέρει:

1. την "θετική απάντηση του ελληνικού λαού όσον αφορά το ιστορικό διακύβευμα της παραμονής στο ευρώ" (σ.σ.: Εννοεί, προφανώς, ότι τα αποτελέσματα των περυσινών εκλογών εκφράζουν την λαϊκή βούληση να μείνουμε στο ευρώ πάση θυσία). Μάλιστα, ο αρχιτραπεζίτης διαπιστώνει ότι "στο εσωτερικό, οι απαισιόδοξες προσδοκίες έχουν αμβλυνθεί αισθητά και η εμπιστοσύνη σταδιακά βελτιώνεται" (σ.σ.: Εδώ σίγουρα εννοεί τους κεφαλαιοκράτες και τα μονοπώλια, γιατί ο απλός λαός δεν νομίζω ότι αισιοδοξεί βλέποντας τα εισοδήματά του να εξαερώνονται και την ανεργία να καλπάζει),
2. την "πρόοδο στην εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής, ιδίως στην αντιμετώπιση των δίδυμων ελλειμμάτων, του δημοσιονομικού και του εξωτερικού" (σ.σ.: Το περίφημο "πρόγραμμα προσαρμογής", για το οποίο γίνεται λόγος συχνά-πυκνά, δεν είναι παρά αυτό που λέμε στην καθημερινή μας ζωή "μνημόνιο", άρα "το μνημόνιο είναι ευλογία για τον τόπο", όπως λέει κι ο Πάγκαλος),
3. την "διαφύλαξη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα". Μάλιστα, ο Προβόπουλος παρατηρεί ότι "δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για προοπτική ανάκαμψης, εάν είχε καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και είχε εκ των πραγμάτων καταστεί αναπόφευκτη η έξοδος της χώρας από το ευρώ" (σ.σ.: Συνεπώς, το ότι ως λαός κατεβάσαμε τα βρακιά μας στους τραπεζίτες, μας έκανε καλό - σύμφωνα με τον αρχιτραπεζίτη, βεβαίως),
4. την "συνέχιση της χρηματοδοτικής στήριξης που παρέχουν οι επίσημοι δανειστές" (σ.σ.: Ποιοί είναι οι "επίσημοι δανειστές"; Μα...οι τράπεζες! Δηλαδή, κατά τον Προβόπουλο, η εθνική οικονομία βελτιώνεται επειδή μοιράσαμε του κόσμου τα λεφτά στους τραπεζίτες κι έτσι εκείνοι μπόρεσαν να συνεχίσουν την κερδοσκοπία μέσω των ελληνικών ομολόγων!) και
5. τα "βήματα προόδου που πραγματοποιούνται στην ΕΕ και στη ζώνη του ευρώ στο πεδίο της συμπλήρωσης του θεσμικού οικοδομήματος" (σ.σ.: Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά! Οι χώρες τής Ε.Ε. καταρρέουν η μια πίσω από την άλλη αλλά ο αρχιτραπεζίτης βλέπει "βήματα προόδου"! Αδυνατώ να παρακολουθήσω τον συλλογισμό του).

Όμως, τα καλύτερα έρχονται! Ο Προβόπουλος διαπιστώνει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε πρόβλεψη και είναι για τον διάολο καβάλα, αλλά επιμένει κόντρα σε κάθε λογική: "Η μεγαλύτερη από την αρχικά προβλεπόμενη ύφεση επιτάσσει ταχύτερο βηματισμό στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών" (σ.σ.: Προσέξτε λογική: χαράξαμε έναν δρόμο, τον ακολουθήσαμε, μας πήρε ο διάολος αντί να δούμε θεού πρόσωπο αλλά εμείς -πηγαίνοντας για τον διάολο- πρέπει να επιταχύνουμε το βήμα! Μα είναι λογική αυτό το πράμα;). Και για να μη μείνουν απορίες, συμπληρώνει: "Η ύφεση δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για τη μη εφαρμογή των συμφωνηθέντων και ιδίως για χαλάρωση της προσπάθειας στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Εάν συμβεί αυτό, η εμπιστοσύνη που κερδήθηκε με επώδυνες θυσίες θα κλονιστεί καίρια".

Ακόμη, ο Προβόπουλος δέχεται ότι τα πράγματα πάνε σκατά αλλά σημειώνει ότι είναι "ορατή η ανάκαμψη το 2014" και αραδιάζει μερικούς λόγους για τους οποίους η ανάπτυξη είναι "επί θύραις": η ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, η επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων, η υλοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων με πόρους τού ΕΣΠΑ (σ.σ.: αμ έτσι κάνω κι εγώ επενδύσεις, Προβόπουλε!) κλπ . Ξεχώρισα έναν απ' αυτούς και θέλω να τον προσέξετε: "Η περαιτέρω βελτίωση της ανταγωνιστικότητας κόστους, η οποία το 2013 θα έχει υπερκαλύψει το σύνολο των απωλειών της περιόδου 2001-2009, και η συνακόλουθη άνοδος των εξαγωγών".

Τί λέει εδώ ο αρχιτραπεζίτης; Λέει ότι, μέσα στην χρονιά, το κόστος των επιχειρήσεων θα έχει πέσει στο επίπεδο που βρισκόταν στις αρχές τής χιλιετίας. Ποιοί είναι οι παράγοντες που προσδιορίζουν αυτό το κόστος; Είναι τρία επί μέρους κόστη: κόστος κεφαλαίων, κόστος πρώτων υλών και κόστος εργασίας. Απ' αυτά, το μεν κόστος κεφαλαίων είναι πάνω-κάτω στα ίδια επίπεδα με το 2001 το δε κόστος πρώτων υλών είναι σαφώς αυξημένο κατά τον πληθωρισμό όλων αυτών των χρόνων από τότε μέχρι σήμερα. Αφού, λοιπόν, ο Προβόπουλος περιμένει συνολική μείωση του επιχειρησιακού κόστους, τί απομένει να μειωθεί; Το κόστος εργασίας. Τόσο απλό όσο και το ότι ένα κι ένα κάνουν δύο!

Κατά τον αρχιτραπεζίτη, λοιπόν (ο οποίος θυμίζω ότι το 2008 έβαζε στην τσέπη κάπου 350 χιλιάρικα τον μήνα, χώρια τα τζάμπα αυτοκίνητα, τα τζάμπα κινητά, τα τζάμπα γεύματα, τις τζάμπα διακοπές κλπ), μέχρι το τέλος της χρονιάς οι μισθοί δεν θα έχουν πέσει μόνο στα επίπεδα του 2001 αλλά ακόμη χαμηλότερα, μιας και θα πρέπει να "απορροφήσουν" τις όποιες αυξήσεις κόστους έχει επιφέρει ο πληθωρισμός αυτής της δωδεκαετίας.

Ο μαλάκας αυτός αμοίβεται με εκατομμύρια για να λέει με αποφασιστικότητα τις ίδιες πάντα μαλακίες. Όποιος τον παρακολουθεί θα θυμάται το λόγο του ( 1 μήνα μετά την υπογραφή του 1^ου μνημονίου) στο Ιδρυμα Ωνάσση, να δει πόσο αισιόδοξος και σίγουρος ήταν. Τα ίδια και με το 2^ο μνημόνιο. Τα ίδια και πάλι.

Αναλυτιικά η έκθεσή  του για το 2012 εδώ